Da bi se razumjela struktura i raznolikost naše države, te sadašnji problemi učinili shvatljivim, neophodno je spoznati uticaj osnovnih historijskih
detalja na složenost opštedruštvenog identiteta. Jedan od tih ključnih događaja bilo je osvajanje Bosne od strane Osmanskog/Osmanlijskog carstva, kojim je naša država doživjela vrhunac svog
razvoja i koje je predstavljalo potpuni nestanak tadašnje Crkve bosanske. Nakon rasprostranjenog dugogodišnjeg pokrštavanja, veliki dio stanovništva je sada konvertirao u islam.
No, vratimo se na početak. Stanovništvo Bosne i Hercegovine spada u grupu naroda sa slavenskog govornog područja i vodi porijeklo od Ilira, Slavena,
Avara, Germana i mnogih drugih. Proces "slavenizacije" uslijedio je u 6. i 7. stoljeću i obuhvatio je čitavu državu i njeno stanovništvo. Pri tome se radilo o jednom "državnom" narodu sa
različitim religijskim pripadnostima (izuzetak predstavljaju Sefardski Jevreji ili Romi koji će u kasnijim objavama biti spomenuti). Prije dolaska Osmanlija i njihove dugogodišnje vladavine,
religijskom slikom Bosne dominirala je Crkva bosanska te rimo-katolički hrišćani/kršćani (pogledaj objavu od 06.04.2015).
Odvajanje rimo-katoličke Crkve od Crkve bosanske forsirano je od strane bosanskog stanovništva. Pri tome su do izražaja dolazile pojedine
različitosti u vjerovanju, kao npr. pitanje o smrti Isusa i njegovog stradanja na krstu, koje je u tom obliku striktno odbačeno od strane Crkve bosanske. (Izvor
http://www.theologe.de/bogumilen.htm ). Franjevci, koji su danas aktivni u Sarajevu, Beogradu i Mostaru, bili su misionari u procesu prisilnog katoličavanja bosanskog naroda (Izvor/prošireni
sadržaj http://derstandard.at/…/Bosnische-Brueder-in-politischer-Mi…).
